Η απάντηση της ελληνικής κυβέρνησης στην COVID-19 ήταν οριζόντια και ουδέτερη ως προς το φύλο. Τα μέτρα περιορισμού (lockdowns) επιδείνωσαν τις ανισότητες μεταξύ των φύλων όσον αφορά την απασχόληση και την ανεργία και κατέστησαν πιο ευάλωτες στην αγορά εργασίας τις γυναίκες νεαρής ηλικίας, τις μετανάστριες και τις γυναίκες με επισφαλή θέση απασχόλησης. Τα καθήκοντα φροντίδας αυξήθηκαν λόγω της αναστολής λειτουργίας των σχολείων και των παιδικών σταθμών, με αποτέλεσμα να διευρυνθεί το χάσμα μεταξύ ανδρών και γυναικών στον τομέα αυτό. Η έμφυλη βία αυξήθηκε κατά τη διάρκεια των μέτρων περιορισμού (lockdowns). Παρά την ευαισθητοποίηση, η κυβέρνηση δεν υιοθέτησε μια αποτελεσματική πολιτική για την πρόληψη της έμφυλης βίας. Η κατάσταση έκτακτης ανάγκης λόγω της πανδημίας χρησιμοποιήθηκε για να νομιμοποιηθεί η περιθωριοποίηση των θεμάτων φύλου.